Wiele razy już na tym blogu pojawiło się tajemnicze słowo Arduino.
Najprościej rzecz ujmując jest to programowalna czarna skrzynka do której możemy podłączyć dedykowane układy wejściowe dające naszej skrzynce jakieś dane (np. przyciski, czujniki, przełączniki) oraz układy wyjściowe odbierające dane z czarnej skrzynki (np. diody, wyświetlacze, silniczki, przekaźniki).
Skrzynka ta ma wbudowany język programowania, który możemy modyfikować na komputerze oraz wgrywać ponownie poprzez kabel USB.
Z tego też względu możemy niemal dowolnie projektować i testować proste układy elektroniczne oraz sterować nimi poprzez zmianę kodu programu.
Tą dowolność ogranicza kilka czynników:
- dostępność elementów kompatybilnych z projektem Arduino;
- moc elementów wyjściowych;
- liczba i rodzaj wejść/wyjść;
- prawa i zasady obowiązujące w elektronice.
Projekt Arduino powstał w 2005 r. we Włoszech jako Open Hardware czyli jako projekt ogólnodostępny, tani i elastyczny tak aby nawet początkujący hobbysta chcący nauczyć się elektroniki czy informatyki urządzeń mógł realizować własne pomysły. Dlatego na rynku jest już kilkanaście rodzajów płytek inspirowanym projektem Arduino np. LEONARDO, UNO, NANO, ROBOT oraz różnego rodzaju klony wcześniej wymienionych.
Typowa płytka Arduino zawiera kontroler, cyfrowe i analogowe linie wejścia/wyjścia oraz interfejs USB dla połączeń z komputerem.
Kontroler jak sama nazwa wskazuje kontroluje - nie, nie bilety - kontroluje czy coś zmieniło się na wejściu, czy są nowe dane do programu lub czy program ma zmienić i wysłać coś na wyjście.
Cyfrowe wejścia i wyjścia przyjmują jedynie wartości 0 albo 1 - czyli albo są wyłączone (0 - brak napięcia) albo włączone (1 - jest napięcie). Wejścia cyfrowe dostają sygnały cyfrowe np. poprzez przyciski a wyjścia cyfrowe są wykorzystywane np. do sterowania segmentami wyświetlaczy lub do zmiany stanów przekaźników z wyłączonych na włączone lub odwrotnie.
Jak osiągnąć wartości cyfrowe na pinach w naszym układzie - to w sumie proste - 1 występuje gdy podajemy ok. 5V a 0 ustawia się jak mamy ok. 0V.
Wejścia i wyjścia analogowe mogą przyjmować z kolei każdą wartości z zadanego zakresu. Jeżeli więc dozwolony jest zakres napięcia 0 .... 10 V to na pinach możemy znaleźć różne wartości np. 2,3 V i 5,8 lub 9,8 V. Wejścia analogowe mogą służyć do pomiarów temperatury, poziomu wody czy wilgotności powietrza. Wyjścia analogowe zaś mogą służyć do sterowania regulatorami czy serwo-napędami.
Wszystko to razem, krótko mówiąc, daje bardzo prosty komputer, czyli to co tygrysy lubią najbardziej !!!
Kontroler jak sama nazwa wskazuje kontroluje - nie, nie bilety - kontroluje czy coś zmieniło się na wejściu, czy są nowe dane do programu lub czy program ma zmienić i wysłać coś na wyjście.
Cyfrowe wejścia i wyjścia przyjmują jedynie wartości 0 albo 1 - czyli albo są wyłączone (0 - brak napięcia) albo włączone (1 - jest napięcie). Wejścia cyfrowe dostają sygnały cyfrowe np. poprzez przyciski a wyjścia cyfrowe są wykorzystywane np. do sterowania segmentami wyświetlaczy lub do zmiany stanów przekaźników z wyłączonych na włączone lub odwrotnie.
Jak osiągnąć wartości cyfrowe na pinach w naszym układzie - to w sumie proste - 1 występuje gdy podajemy ok. 5V a 0 ustawia się jak mamy ok. 0V.
Wejścia i wyjścia analogowe mogą przyjmować z kolei każdą wartości z zadanego zakresu. Jeżeli więc dozwolony jest zakres napięcia 0 .... 10 V to na pinach możemy znaleźć różne wartości np. 2,3 V i 5,8 lub 9,8 V. Wejścia analogowe mogą służyć do pomiarów temperatury, poziomu wody czy wilgotności powietrza. Wyjścia analogowe zaś mogą służyć do sterowania regulatorami czy serwo-napędami.
Wszystko to razem, krótko mówiąc, daje bardzo prosty komputer, czyli to co tygrysy lubią najbardziej !!!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz